ဥရောပ၏ နယ်နိမိတ် ဖွင့်ထားခြင်း ဒဏ္ဍာရီ

(SeaPRwire) –   ဥရောပသည် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများအပေါ် ပိုမိုတင်းကျပ်စွာ ကိုင်တွယ်ရန် ပြင်ဆင်နေပုံရသည်။ အဓိကပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုဖြစ်သည့် E.U. Pact on Migration and Asylum အသစ်သည် လာမည့်နှစ်တွင် စတင်အသက်ဝင်လာမည်ဖြစ်ပြီး နယ်စပ်လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများကို တင်းကျပ်မည်၊ နှင်ထုတ်မှုများကို အရှိန်မြှင့်တင်မည်ဖြစ်ကာ အခြားအရာများစွာကိုလည်း လုပ်ဆောင်မည်ဖြစ်သည်။

အမေရိကန်သမ္မတ Donald Trump နှင့် MAGA အဖွဲ့ဝင်များသည် ဥရောပသည် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုအပေါ် ထိန်းချုပ်မှုဆုံးရှုံးသွားပြီဟု အခိုင်အမာဆိုကြသည်။ သို့သော် အမှန်တရားမှာ အလွန်ကွာခြားပါသည်။ လွန်ခဲ့သော ဆယ်စုနှစ်အတွင်း၊ ဥရောပတိုက်သည် ကြီးမားသော စီးပွားရေးနှင့် ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ အန္တရာယ်များပါရှိသော ခံတပ်တစ်ခုကို တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများသည် နယ်စပ်များကို ပိုမိုခိုင်မာအောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး လစ်ဗျား၊ တူရကီ၊ အယ်လ်ဘေးနီးယားနှင့် မော်ရိုကိုတို့အပါအဝင် ဖြတ်သန်းသွားလာသည့် နိုင်ငံများနှင့် သဘောတူညီချက်များ ချုပ်ဆိုခဲ့သည့်အပြင် ယခင်ကထက် ပိုမိုများပြားသော နယ်စပ်အစောင့်အရှောက်များကို ချထားခဲ့သည်။

၎င်းသည် ရလဒ်များရရှိခဲ့သည်။ ဥရောပတိုက်တစ်လျှောက်တွင် တရားမဝင် ဖြတ်ကျော်မှုများသည် ၂၀၁၅-၂၀၁၆ ခုနှစ် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိပြီးနောက် သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားခဲ့ပြီး ကပ်ရောဂါအလွန် ပြန်လည်မြင့်တက်လာပြီးနောက် ထပ်မံကျဆင်းခဲ့သည်။ E.U. ၏ နယ်စပ်အေဂျင်စီဖြစ်သော Frontex က ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် တရားမဝင် ဖြတ်ကျော်မှု စုစုပေါင်းအရေအတွက်သည် ယခင်နှစ်ကထက် များစွာနည်းပါးခဲ့ပြီး ၂၀၂၅ ခုနှစ် ပထမနှစ်ဝက်တွင်လည်း ထပ်မံကျဆင်းခဲ့ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ 

ဥရောပတစ်ဝန်းရှိ အစိုးရများသည်လည်း လက်ယာစွန်းအစွန်းရောက်များ၏ ခြိမ်းခြောက်မှုကို တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ပုံမှန်ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုအတွက် ဘဝကို ပိုမိုခက်ခဲစေရန် လုပ်ဆောင်နေသည်—ဂျာမနီ၏ လုပ်သားရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများ တင်းကျပ်မှုမှ စွီဒင်၏ နေထိုင်ခွင့်စည်းမျဉ်းများ တင်းကျပ်မှုအထိဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်လာခြင်းကြောင့် ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုသည် လျော့နည်းကျဆင်းသွားခဲ့သည်။

ပထမတစ်ချက်ကြည့်လျှင် ၎င်းသည် မူဝါဒနှင့် နိုင်ငံရေးအရပါ အောင်မြင်မှုတစ်ခုလို ထင်ရနိုင်သည်။ ဥရောပခေါင်းဆောင်များသည် စိုးရိမ်ပူပန်နေကြသော မဲဆန္ဒရှင်များအား ၎င်းတို့သည် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ ကတိကဝတ်များကို ထိန်းသိမ်းထားရင်း နယ်စပ်များကို “ ပြန်လည်ထိန်းချုပ်ထားပြီ” ဟု ပြောနိုင်ပြီး မျက်နှာဖုံးစွပ် ICE အေးဂျင့်များ ရပ်ရွာများကို စီးနင်းဝင်ရောက်သည့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ပုံရိပ်မျိုးကို ရှောင်ရှားနိုင်သည်။ အနည်းဆုံး စာရွက်ပေါ်တွင်တော့ ၎င်းသည် နိုင်ငံတကာနှင့် ပြည်တွင်းဥပဒေစံနှုန်းများကို လျစ်လျူရှုခဲ့သော Trump အစိုးရထက် ကိုယ်ကျင့်တရားအရ သာလွန်ကြောင်း တောင်းဆိုနိုင်စေပြီး—၎င်းတို့ မျှော်လင့်ထားသည်မှာ—လက်ယာစွန်းအစွန်းရောက်များ၏ ခြိမ်းခြောက်မှုကို တွန်းလှန်နိုင်စေမည်ဖြစ်သည်။

သို့သော် လက်တွေ့မှာမူ စိတ်ချလက်ချ မရှိလှပါ။ ဥရောပ၏ ခံတပ်အသစ်သည် ခိုင်မာသော စီးပွားရေး သို့မဟုတ် လူမှုရေး အခြေခံအုတ်မြစ်များပေါ်တွင် တည်ဆောက်ထားခြင်း မဟုတ်ပါ။

ပထမဆုံးပြဿနာမှာ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာဖြစ်သည်။ ဥရောပ၏ နှိမ်နင်းမှုသည် လူများကို ရွှေ့ပြောင်းခြင်းမှ ရပ်တန့်စေခြင်း မရှိဘဲ ၎င်းတို့၏ ခရီးများကို ပိုမိုကြာမြင့်၊ ကုန်ကျစရိတ်များပြီး အန္တရာယ်များစေခဲ့သည်။ ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် မြေထဲပင်လယ်ကို ဖြတ်ကျော်ရန် ကြိုးပမ်းရင်း လူပေါင်း ၂,၀၀၀ ကျော် သေဆုံးခဲ့ရသည်။ လစ်ဗျား သို့မဟုတ် တူနီးရှားကဲ့သို့သော နိုင်ငံများသို့ နယ်စပ်ထိန်းချုပ်မှုကို ပြင်ပသို့ အပ်နှံခြင်းသည် ဥရောပကမ်းခြေများသို့ ရောက်ရှိလာသူအရေအတွက်ကို လျှော့ချနိုင်သော်လည်း ၎င်းသည် ဥရောပသည် မကြာခဏဆိုသလို လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုများကို မျက်ကွယ်ပြုနေခြင်းကိုလည်း ဆိုလိုသည်။ တရားဝင်အားဖြင့် E.U. က တရားမဝင် တွန်းလှန်မှုများကဲ့သို့သော လုပ်ရပ်များကို သည်းခံမည်မဟုတ်ဟု ကတိပြုထားသော်လည်း လက်တွေ့တွင်မူ ရောက်ရှိလာသူအရေအတွက်ကို လျှော့ချရန် ၎င်းတို့ကို ဆက်လက်အသုံးပြုနေဆဲဖြစ်သည်။

သို့သော် ဤမူဝါဒကို နောက်ဆုံးတွင် ဆုံးရှုံးစေမည့်အရာမှာ စီးပွားရေးနှင့် နိုင်ငံရေးဆိုင်ရာ ကွဲလွဲမှုပင်ဖြစ်သည်။ ဥရောပသားများသည် သက်တမ်းပိုရှည်စွာ နေထိုင်လာကြပြီး ကလေးယူမှု နည်းပါးလာကြသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် လူဦးရေ အိုမင်းရင့်ရော်လာပြီး လုပ်သားအင်အား လျော့နည်းလာသည်။ ဂျာမနီသည် တစ်နှစ်လျှင် ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား ၄၀၀,၀၀၀ ခန့် လိုအပ်ပြီး အီတလီနှင့် စပိန်တို့သည်လည်း အလုပ်သမားအသစ်များစွာ ပိုမိုလိုအပ်နေသည်။ OECD က ရေတိုတွင် လုပ်သားရှားပါးမှုကို ဖြေရှင်းရန်နှင့် ရေရှည်တွင် တိုးတက်မှုကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် မြင့်မားသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုအဆင့်များသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ကြောင်း ကြာမြင့်စွာကတည်းက ပြောကြားခဲ့သည်။

အစိုးရများသည် ဤအရာကို ကောင်းစွာသိရှိကြသည်။ အီတလီ၏ လက်ယာစွန်းအစိုးရသည် ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် E.U. မဟုတ်သော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများအတွက် ဗီဇာကန့်သတ်ချက်များကို တိတ်တဆိတ် တိုးမြှင့်ပေးခဲ့ပြီး ဂျာမနီကမူ ၎င်း၏ အမှတ်ပေးစနစ်ဖြင့် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုစနစ်ကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲလျက်ရှိသည်။

သို့သော် ဤလက်တွေ့ကျသော လုပ်ဆောင်မှုများသည် ခြိမ်းခြောက်ဟန့်တားရေးဆိုင်ရာ ပိုမိုပြင်းထန်သော နိုင်ငံရေးကြောင့် မကြာခဏဆိုသလို မှေးမှိန်သွားတတ်သည်။ ဥရောပခေါင်းဆောင်များသည် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ ပိုမိုလိုအပ်ကြောင်း ဝန်ခံလိုက်ပါက လက်ယာစွန်းအစွန်းရောက်များအား အားပေးရာရောက်မည်ကို စိုးရိမ်ကြသည်။ ရလဒ်မှာ မလှုပ်မရှားဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်- တစ်ချိန်တည်းမှာပင် “ ကျွန်ုပ်တို့ သင့်ကို လိုအပ်သည်” နှင့် “ ဝင်ခွင့်မပြု” ဟု ပြောနေသော တိုက်ကြီးတစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် တည်ငြိမ်သော ဟန်ချက်ညီမှု ဖြစ်နိုင်ခြေမရှိပေ။ ၎င်းသည် ထိန်းချုပ်ထားသည်ဟူသော လှည့်စားမှုကို ပေးသော်လည်း အနာဂတ်အတွက် နိုင်ငံရေးနှင့် စီးပွားရေးပြဿနာများကို စုဆောင်းနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မည်နည်း။ ခြုံငုံပြောရလျှင် ဥရောပသည် ရွေးချယ်စရာ သုံးခုနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်။

ပထမဆုံးမှာ “ ခံတပ်ဥရောပ” မူဝါဒကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းကာ ပိုမိုပြင်းထန်အောင် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းသည် စီးပွားရေးတိုးတက်မှုကို ထိခိုက်စေမည်၊ အစိုးရဘဏ္ဍာရေးကို ဖိစီးစေမည်ဖြစ်ပြီး ဥရောပ၏ အဖိုးတန် လူမှုဖူလုံရေးစနစ်ကို ထောက်ပံ့နိုင်စွမ်းကို တိုက်စားစေမည်ဖြစ်သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် လက်ယာစွန်းအစွန်းရောက်များကို ဘေးဖယ်ထားနိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ ၎င်းတို့အား ပိုမိုအားပေးရာရောက်မည်။ ထိုသို့ဖြစ်လာခြင်းက ဥရောပရှိ လက်ရှိရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ၏ မူရင်းလူဦးရေကို ကင်းကွာစေပြီး လူမှုစည်းလုံးညီညွတ်မှုကို ပျက်စီးစေမည်ဖြစ်သည်။

ဒုတိယရွေးချယ်မှုမှာ ရိုးရာဥရောပနည်းလမ်းဖြစ်သော မရေမရာဖြစ်အောင် ဖြတ်သန်းသွားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ရလဒ်မှာ နှိမ်နင်းမှုများ၊ ဟာကွက်များ၊ နှင့် အကျပ်အတည်းများ ရောနှောနေသော မတည်ငြိမ်သည့် အခြေအနေဖြစ်မည်။ ဤအခြေအနေအောက်တွင် တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုသည် ပြည်ပမှ အလျှံအပယ်ဖြစ်မှုနှင့် ပြည်တွင်းမှ လုပ်သားလိုအပ်မှုတို့ကြောင့် ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်နေမည်။ ဥရောပသည် လက်တွေ့ကျသော သဘောတူညီချက်များ၊ အရေးပေါ် ထိပ်သီးအစည်းအဝေးများ နှင့် ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ ထိတ်လန့်မှုများဖြင့် တုံ့ပြန်မည်။ ဤချဉ်းကပ်မှုသည် အကုန်အကျများပြီး၊ မထိရောက်သည့်အပြင် လူ့အသက်များကိုလည်း ဆုံးရှုံးစေသည်။ ၎င်းသည် လက်ယာစွန်းအစွန်းရောက်များအတွက် လက်ဆောင်တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။

ပိုမိုကောင်းမွန်သော တတိယရွေးချယ်မှုတစ်ခုရှိသည်။ ၎င်းသည် ဥရောပသည် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ လိုအပ်ကြောင်း အစိုးရအရာရှိများက အသိအမှတ်ပြုခြင်းဖြင့် စတင်သည်။ ၎င်းသည် အလုပ်နှင့် ခိုလှုံခွင့်အတွက် တရားဝင်လမ်းကြောင်းများ ဖွင့်လှစ်ရန်၊ ပေါင်းစည်းရေးတွင် ပိုမိုရင်းနှီးမြှုပ်နှံရန် နှင့် ခိုလှုံခွင့်စနစ်ကို လျင်မြန်၊ ထိရောက်ပြီး လူသားဆန်စေရန် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် လိုအပ်သည်။ စီမံခန့်ခွဲထားသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုသည် ပုံမှန်မဟုတ်သောစီးဆင်းမှုများကို လုံးဝပပျောက်စေနိုင်မည်မဟုတ်သော်လည်း ခက်ခဲသော အခြေအနေကို ပိုမိုကောင်းမွန်စေနိုင်သည်။

ဤအရာအားလုံးသည် လွယ်ကူလှသည် မဟုတ်ပါ။ စနစ်တကျ ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသော စနစ်များသည်ပင် စီးပွားရေးမတည်ငြိမ်သည့်အချိန်များတွင် ပြင်းထန်သော တုံ့ပြန်မှုများနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည်။ လူကြိုက်များသော လက်ယာအစွန်းရောက်များကို အနိုင်ယူရန်အတွက် ကုန်ထုတ်စွမ်းအား တိုးတက်မှုကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရန်နှင့် လူနေမှုအဆင့်အတန်းများကို မြှင့်တင်ရန် လိုအပ်မည်ဖြစ်သည်—ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုအပေါ် ပွင့်လင်းမြင်သာမှုသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည့် အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်လိမ့်မည်။ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အကြောင်းရင်းများသည် ပျောက်ကွယ်သွားမည်မဟုတ်ပါ—နှင့် “ ပွင့်လင်းနယ်စပ်များ” သည် နိုင်ငံရေးအရရော လက်တွေ့ကျကျပါ ရွေးချယ်စရာတစ်ခုမဟုတ်ပေ၊ ဆိုလိုသည်မှာ တရားဝင်နေထိုင်ခွင့်မရှိသူများအတွက် နယ်စပ်စည်းမျဉ်းများကို ထိန်းချုပ်ခြင်းနှင့် အတင်းအကျပ် ဖယ်ရှားခြင်းတို့သည် အမြဲတမ်းလိုအပ်နေဦးမည်ဖြစ်သည်။

သို့သော် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်မှုကို ရပ်တန့်နိုင်သည် သို့မဟုတ် ရပ်တန့်သင့်သည်ဟု ဟန်ဆောင်ခြင်းသည် အန္တရာယ်ရှိသော ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။