အာဆက်အာဏာကျပြီးတစ်နှစ်တိုင်တိုင် ထိုဘုန်းတန်ခိုးကြီးသော နံနက်ခင်းကို ကျွန်ုပ် မမေ့နိုင်

(SeaPRwire) –   ၂၀၂၄ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၈ ရက်နေ့ မနက်ခင်းတွင် ကျွန်တော် ဒိုဟာမြို့မှာ အိပ်ပျော်နေဆဲပါ။ ဘာရှား အယ်လ်-အာဆက်ရဲ့ အာဏာရှင်စနစ် ကျဆုံးသွားခဲ့ပြီ။ ထိုပထမမိနစ်အတွင်း ခံစားရတဲ့ ဝမ်းသာစိတ်ဟာ တကယ့်ကို ဘယ်တော့မှ မပျောက်ကွယ်သွားပါဘူး။ တစ်နှစ်ပြည့်တဲ့အထိ ဒီနေ့အထိ အိပ်မက်တစ်ခုလိုပဲ ခံစားရဆဲပါ။

ဆီးရီးယားပြည်ပရောက် သန်းပေါင်းများစွာသော ဆီးရီးယန်းတွေလိုပဲ အာဆက် မပါတဲ့ မွေးရပ်မြေကို ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ ပြန်မမြင်ရနိုင်ဘူးလို့ လက်ခံထားမိပါတယ်။ သို့သော် Ahmed al-Sharaa ဦးဆောင်တဲ့ ၁၁ ရက်တာ စစ်ဆင်ရေးတစ်ခုက အရာအားလုံးကို ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့တယ်။

ပိုမိုအကောင်းမြင်တဲ့ ဆီးရီးယန်းတွေကတော့ ဒီစနစ်ဟာ နောက်ဆုံးတော့ လွှဲပြောင်းယူခံရမယ်လို့ ယုံကြည်ကြတယ်၊ လက်ရှိမျိုးဆက်က မဟုတ်ရင်တောင် အနာဂတ်မျိုးဆက်တစ်ခုက ဖြစ်လာမယ်ပေါ့။ ဒီအာဏာရှင်စနစ်ဟာ ထာဝရ အုပ်ချုပ်လို့မရနိုင်ဘူးလို့ သူတို့က ယုံကြည်ကြတယ်။ သူတို့ထက် ပိုရှည်နိုင်ကောင်းရှည်နိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ကလေးတွေထက်တော့ မရှည်နိုင်ဘူးလို့ သူတို့က မျှော်လင့်ကြတယ်။ တော်လှန်ရေးဟာ ယာယီအရေးနိမ့်နိုင်ပေမယ့် သေဆုံးသွားမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျွန်တော်ဟာ ဆီးရီးယားပြင်ပက ဘဝဟာ ယာယီဖြစ်မယ်၊ ပြည်ပမှာ ပညာသင်ယူပြီး အလုပ်အကိုင်တည်ဆောက်ပြီးရင် ပြန်သွားမှာပဲလို့ ယူဆထားမိပါတယ်။ ဒီယာဇိုမြို့က ကျွန်တော့်မိသားစုအိမ်မှာ မိဘတွေနဲ့ မိသားစုတစ်စုလုံး စုဝေးထိုင်ပြီး “ ကျွန်တော်တို့” လမ်းမှာ လျှောက်လှမ်းဖို့၊ ကျွန်တော့် ဦးလေးတွေ၊ အဒေါ်တွေရဲ့အိမ်တွေနဲ့သာ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ကျေးရွာငယ်လေးမှာ လျှောက်ဖို့ ကျွန်တော် အသက်ရှည်ရှည်နေနိုင်ဖို့ မကြာခဏ ဆုတောင်းမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အာဆက်ကျဆုံးမှုမတိုင်မီ လအနည်းငယ်ကြာတဲ့အခါ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လာတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပို့နိုင်မယ့် လမ်းကြောင်းတစ်ခုကိုတောင် မြင်ယောင်ကြည့်လို့မရတော့ဘူး။ ဒမတ်စကတ်ကို ဖြတ်သန်းဖို့ နည်းလမ်းမရှိတော့ဘူး၊ ကျွန်တော့်ဇာတိမြို့ကို သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့တဲ့ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွေးတွေကလည်း ဘာမှမကျန်တော့ဘူးလို့ ပြောကြတယ်။ မျက်နှာတွေကလည်း မတူတော့ဘူး၊ ကျွန်တော်သိခဲ့တဲ့လူတွေဟာ သေဆုံးသွားပြီ (အိုမင်းမှုကြောင့် (သို့) စစ်ပွဲထဲမှာ သေဆုံးခဲ့)၊ ကျွန်တော်မခွာခင်မှ မွေးဖွားလာတဲ့ လူငယ်လေးတွေသာ ရှိတော့တယ်။ နေရာဒေသကလည်း ပြောင်းလဲသွားပြီ။

၂၀၂၅ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလမှာ ကျွန်တော် နောက်ဆုံးတော့ ဆီးရီးယားကို ပြန်ရောက်ခဲ့တယ်။ ၁၄ နှစ်ကြာ ဆီးရီးယားစစ်ပွဲကို ခြေရာခံခဲ့တဲ့ သတင်းထောက်နဲ့ သုတေသီတစ်ယောက်အနေနဲ့တောင် ဆီးရီးယားက လက်တွေ့ဘဝဟာ အာဏာရှင်စနစ်ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ ဒေသတွေအပါအဝင် ဘယ်လောက် ဆိုးရွားနေသေးလဲဆိုတာ ကျွန်တော် အံ့အားသင့်ခဲ့ရတယ်။

ကျွန်တော့်လို ဒမတ်စကတ်မှာ ပညာသင်ခဲ့ပေမယ့် စစ်ပွဲတစ်လျှောက်လုံး မြို့တော်မှာပဲ နေထိုင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်ညီငယ်ဟာ မြို့လမ်းတွေအကြောင်း ကျွန်တော့်ထက် သိပ်မသိဘူး – သူက ဒီမှာ ပိုကြာကြာနေထိုင်ခဲ့တာတောင်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ သူဟာ သူ့ရဲ့ပုံမှန်သွားလမ်းကနေ မလွှဲမရှောင်သာနိုင်ခဲ့ဘူး (လမ်းပေါ်က အသေကောင်တွေကို ရှောင်ရှားဖို့ ဇီဇာကြောင်ကြောင် သွားနေရဆဲဖြစ်ပေမယ့်) အကြောင်းကတော့ ရဲတွေရဲ့ ဖမ်းဆီးမှုအန္တရာယ် ကြီးမားလို့ပါ။ ကျွန်တော်တို့ ဇာတိဖြစ်တဲ့ အရှေ့ပိုင်းဒေသတွေဟာ ပုန်ကန်ဆန့်ကျင်ရေး အချက်အချာဒေသတွေ ဖြစ်ခဲ့တယ်။

သတင်းအချက်အလက် ပိတ်ဆို့မှုတွေကြောင့် ပြည်ပမှာနေထိုင်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ဟာ အာဏာရှင်ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ ဒေသတွေက ဒုက္ခဆင်းရဲတွေအကြောင်း သိပ်မသိကြဘူး – စစ်ပွဲက နိုင်ငံကို သန့်စင်ပေးပြီလို့ ကြေညာခဲ့တဲ့ သမ္မတတစ်ဦးအောက်မှာ နေထိုင်ဖို့ ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ လူတွေရဲ့ ဒုက္ခတွေပေါ့။ ဒီဒေသတွေရဲ့ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ဘေးကင်းမှုဟာ ခေါင်းငုံ့နေရတဲ့သူတွေအတွက်တောင် မွန်းကြပ်စေတယ်။

အာဏာရှင်စနစ် ပြိုလဲမှုဟာ မျှော်လင့်မထားလောက်အောင် ဖြစ်ခဲ့တာကြောင့် ဆီးရီးယန်းတွေနဲ့ ပြင်ပကလူများစွာဟာ အဲဒါကို လျှို့ဝှက်အား (လောကီ (သို့) နတ်ဘုရားဆိုင်ရာ) တွေဆီ မကြာခဏ ညွှန်းဆိုကြတုန်းပါ။ အာဏာရှင်စနစ်ကို ဆန့်ကျင်ခဲ့သူတွေက အဲဒါကို သန့်ရှင်းတဲ့ အံ့ဖွယ်အမှုတစ်ခုအဖြစ် မြင်ကြတယ်၊ အခြားသူတွေကတော့ အာဆက်ကို အစ္စရေးနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး လုပ်ဆောင်ဖို့ အဆင်သင့်ရှိတဲ့ ဂျီဟတ်ဒ်စစ်သွေးကြွယူပစ်ရန် အစားထိုးဖို့ နိုင်ငံတကာ ပူးပေါင်းကြံစည်မှုတစ်ခုအဖြစ် မြင်ကြတယ်။ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာသူတွေအတွက် နားဝင်မခက်စေရင်တောင်၊ ဒီအံ့ဖွယ်အမှုဆိုင်ရာ ကျယ်ပြန့်နေတဲ့ ခံစားချက်ဟာ ဆီးရီးယန်းများစွာရဲ့ လက်ရှိအချိန်အပေါ် မည်သို့ ကြွေးကြော်နေကြောင်း နားလည်ဖို့ ကူညီပေးနိုင်တယ်။

ဆီးရီးယားစစ်ပွဲရဲ့ ၁၄ နှစ်တာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဒဏ်ရာကို ဆီးရီးယန်းတွေသာ ခံစားခဲ့ရတယ်။ Sharaa အစိုးရအသစ်ကို ထောက်ခံမှုနဲ့ လူမှုကွန်ရက်ပေါ်က မည်သည့်ကန့်ကွက်ဝေဖန်မှုကိုမဆို မကြာခဏ ဒေါသထွက်လွန်း (သို့) အလွန်အကျွံ တုံ့ပြန်မှုတွေဟာ အာဏာရှင်စနစ်ကို လိုချင်တဲ့ဆန္ဒမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဟာ စိတ်ခံစားမှုဆိုင်ရာ စိတ်အားထက်သန်မှု (သို့) တစ်ခါက မဖြစ်နိုင်ဘူးထင်ရတာကို ဆုံးရှုံးသွားမှာကို စိုးရိမ်တဲ့ စိတ်ခံစားချက်တစ်မျိုးပါ။

ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာချက်အရတော့ ကျွန်တော် ကြာမြင့်စွာ မျှော်လင့်ခြင်းရပ်ဆိုင်းထားမိတဲ့ အရာတစ်ခုဟာ ဘယ်လိုဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ