အမေရိကန် သေနတ်အကြမ်းဖက်မှု၏ သေစေနိုင်သော ဆန့်ကျင်ဘက်အဖြစ်အမှန်

(SeaPRwire) –   ပြီးခဲ့သည့်အပတ်က Charlie Kirk သည် အမေရိကန်တွင် သေနတ်အကြမ်းဖက်မှုနှင့် ပတ်သက်၍ မေးခွန်းတစ်ခုကို ဖြေကြားနေစဉ် ယူတားပြည်နယ်တွင် သေနတ်ဖြင့် ပစ်သတ်ခံခဲ့ရသည်။ နာရီအနည်းငယ်အကြာတွင် ကိုလိုရာဒိုရှိ အထက်တန်းကျောင်းတစ်ကျောင်းသည် နိုင်ငံ၏ ကြေကွဲဖွယ်ကျောင်းပစ်ခတ်မှုစာရင်းတွင် ထပ်တိုးလာခဲ့သည်။ ကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်ရပ်နှစ်ခု တစ်ရက်တည်းတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့ရာ အမေရိကန်လူနေမှုဘဝ၏ ရှေးဟောင်းအမှန်တရားကို ရင်ဆိုင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့ကို တွန်းအားပေးခဲ့သည်- အမေရိကန်၏ သေနတ်အကြမ်းဖက်မှုသည် လွတ်လပ်မှု၏တန်ဖိုးမဟုတ်ဘဲ နိုင်ငံရေးရွေးချယ်မှုများ၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။

အံ့ဩစရာကောင်းသည့်အချက်မှာ ရာဇဝတ်မှုများသည် ယေဘုယျအားဖြင့် လျော့ကျနေခြင်းဖြစ်သည်။ မူလ Trump အစိုးရ၏ နောက်ဆုံးနှစ်တွင် လူသတ်မှုများ တဟုန်ထိုး မြင့်တက်ခဲ့သော်လည်း ၂၀၂၃ ခုနှစ်တွင် ၁၁.၆% နှင့် ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် ၁၅.၈% ထပ်မံကျဆင်းခဲ့သည်။ အကြမ်းဖက်မှုရာဇဝတ်မှုများသည် ပိုမိုကျယ်ပြန့်စွာဖြင့် နှစ်ငါးဆယ်အတွင်း အနိမ့်ဆုံးအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေသည်။ အများပြည်သူဘေးကင်းရေးနှင့်ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်တို့ပုံမှန်အသုံးပြုသည့် တိုင်းတာမှုများအရ အမေရိကန်သည် ဆယ်စုနှစ်များစွာအတွင်း မည်သည့်အချိန်ကထက်မဆို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ လုပ်ဆောင်နေပါသည်။

အကြမ်းဖက်မှုရာဇဝတ်မှုများ ကျဆင်းနေသော်လည်း ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်က ဖက်ဒရယ်တိုက်ခိုက်ရေးလက်နက်ပိတ်ပင်မှုကို ၂၀၀၄ ခုနှစ်တွင် သက်တမ်းကုန်ဆုံးခွင့်ပြုပြီးနောက် အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများ သိသိသာသာ မြင့်တက်လာခြင်းနှင့် ၌ တို့သည် အလွန်အမင်းစိုးရိမ်စရာအကြောင်းရင်းများဖြစ်သည်။ ယင်းအစား Kirk စင်ပေါ်တွင် သွေးထွက်သံယိုဖြစ်နေပုံ၊ Minnesota လွှတ်တော်အမတ်များ ပစ်ခတ်ခံရပုံ၊ ကလေးများ ကျောင်းများမှ ထွက်ပြေးနေပုံနှင့် အများပြည်သူနေရာများတွင် အမေရိကန်လူမျိုးများ အသက်ဆုံးရှုံးနေပုံများက ကျွန်ုပ်တို့ကို ခြောက်လှန့်နေသည်။

အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများသည် အမေရိကန်အတွက် ထူးခြားသောပြဿနာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤဖြစ်ရပ်များသည် အမျိုးသားလူသတ်မှုနှုန်း၏ အဓိကမောင်းနှင်အားမဟုတ်သော်လည်း ၎င်းတို့သည် အများပြည်သူဘဝ၏ အရေးအကြီးဆုံးအချက်ကို ထိခိုက်စေသောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့၏အသိစိတ်ကို လွှမ်းမိုးထားသည်။ ၎င်းတို့က စူပါမားကတ်တိုင်းနှင့် စာသင်ခန်းတိုင်းကို ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော ရာဇဝတ်မှုဖြစ်ပွားရာနေရာတစ်ခုကဲ့သို့ ခံစားရစေသည်။

ရာဇဝတ်မှုများ ယေဘုယျအားဖြင့် လျော့ကျနေသော်လည်း ဤပစ်ခတ်မှုများ အဘယ်ကြောင့် ဆက်ရှိနေရသနည်း။ အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ပိုမိုသေစေနိုင်သည့် သေနတ်များ ပိုမိုရရှိနိုင်မှုသည် သိသိသာသာ ဆက်လက်တိုးတက်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဖြစ်ရပ်နောက်ပိုင်းတွင် သေနတ်ရောင်းအား မြင့်တက်ခဲ့ပြီး ပြည်နယ်အများစုတွင် ကြီးကြပ်မှုများ အားနည်းသွားခဲ့သည်။ ရာဇဝတ်မှုသည် သံသရာလည်နေသော်လည်း သေနတ်ထောက်ပံ့မှုသည် စုစည်းနေပါသည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည် များနှင့် ပြည့်လျှံနေပြီး လူသတ်မှုနှုန်း ကျဆင်းရုံဖြင့် သေနတ်သိုလှောင်မှုများ ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိပါ။

အဖြေ၏ နောက်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် နိုင်ငံရေးတွင် တည်ရှိသည်။ အတိတ်က သေစေနိုင်သော ကျောင်းပစ်ခတ်မှုများသည် ပိုမိုတင်းကျပ်သော စည်းမျဉ်းများအတွက် အများပြည်သူထောက်ခံမှု လှိုင်းလုံးကို မကြာခဏဖြစ်စေခဲ့သည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် ပြုပြင်ပြောင်းလဲလိုသည့် ဆန္ဒကို သေနတ်ထောက်ခံသူများအဖွဲ့၏ စုစည်းထားသော စွမ်းအားဖြင့် တန်ပြန်ခဲ့သည်။ သို့သော် ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင် ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်၊ Parkland ရှိ တွင် ဖြစ်ရပ်နောက်ပိုင်းတွင် အခြေအနေများ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သေနတ်ဘေးကင်းရေးအဖွဲ့များသည် ပြင်းထန်သော နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုများကို စတင်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ သုတေသနပြုချက်များအရ ၂၀၁၈ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် Gun safety PACs များသည် ရွေးကောက်ပွဲများနှင့် နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ ငွေကြေးအရင်းအမြစ်များကို ၄,၁၉၅% အထိ သိသိသာသာ စုစည်းမြှင့်တင်ခဲ့ကြောင်း ပြသခဲ့သည်။

၎င်းသည် ထူးခြားသောပြောင်းလဲမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဆယ်စုနှစ်များစွာကြာအောင် သေနတ်ဘေးကင်းရေးဘက်ခြမ်းသည် အများပြည်သူ၏ထင်မြင်ယူဆချက်ကို နိုင်ငံရေးဖိအားအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲရန် ငွေကြေးအားနည်းခဲ့သည်။ ယနေ့တွင် Moms Demand Action, Brady, နှင့် Giffords ကဲ့သို့သော အဖွဲ့များသည် နိုင်ငံ၏ အပြိုင်အဆိုင်အများဆုံး ကွန်ဂရက်မဲဆန္ဒနယ်များတွင် လက်ရှိအခြေအနေကို ရင်ဆိုင်ရန် ကြိုးပမ်းနေကြသည်။ Gun safety PACs များ၏ အသစ်တွေ့ရှိရသော စွမ်းအင်သည် ကြေကွဲဖွယ်ရာဖြစ်ရပ်များက တစ်ဖက်သတ်တုံ့ပြန်မှုကို မဖြစ်ပေါ်စေတော့ဟု ဆိုလိုသည်။ ယင်းအစား၊ နှစ်ဖက်စလုံးမှ ငွေကြေးအမြောက်အမြားသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပယ်ဖျက်လိုက်ခြင်းဖြင့် ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုထက် အကျပ်အတည်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

သို့သော်လည်း ပိုမိုကျယ်ပြန့်သော ဇာတ်လမ်းသည် ဆက်လက်၍ ကြေကွဲဖွယ်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ အခြားဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများသည် တစ်ကြိမ်တည်းဖြစ်ပွားသည့် အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများကို အနာဂတ်အန္တရာယ်ကို သိသိသာသာ လျှော့ချနိုင်သည့် ဥပဒေများပြဋ္ဌာန်းခြင်းဖြင့် တုံ့ပြန်ခဲ့ကြသည်; , နှင့် တို့တွင် အစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ဖြတ်မှုများသည် ပိုမိုရှားပါးလာသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် Columbine, Virginia Tech, Sandy Hook, Parkland, Uvalde တို့ရှိခဲ့သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့၏မူဝါဒများသည် အနည်းငယ်မျှပင် ပြောင်းလဲခြင်းမရှိပါ။

အများပြည်သူ၏ထင်မြင်ယူဆချက်နှင့် နိုင်ငံရေးလုပ်ဆောင်မှုကြား ကွာဟချက်သည် အံ့အားသင့်စရာဖြစ်သည်။ စစ်တမ်းများက အမေရိကန်လူမျိုးအများစုသည် ပိုမိုတင်းကျပ်သော သေနတ်ဥပဒေများကို ထောက်ခံကြောင်း အစဉ်တစိုက် ပြသနေသည်။ က ၆၆% သည် သေနတ်ကျည်အိမ်ကြီးများ ပိတ်ပင်ရန် ထောက်ခံကြောင်း တွေ့ရှိရပြီး သည် ကျည်အိမ်ကြီးများကို ထောက်ခံခဲ့သည်။ အမှန်တကယ်တွင် အမေရိကန်လူမျိုးအများစုသည် ဤလက်နက်များကို ပိုင်ဆိုင်ခြင်းမရှိသည့်အပြင် လိုချင်ခြင်း သို့မဟုတ် အသုံးပြုခြင်းမရှိပါ။ , အများပြည်သူကျန်းမာရေးပညာရှင်များနှင့် ဥပဒေပညာရှင်များအရ တိုက်ခိုက်ရေးလက်နက်ပိတ်ပင်မှုသည် အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများကို လျှော့ချရန်အတွက် မူဝါဒရွေးချယ်စရာ ၂၀ အနက် အထိရောက်ဆုံးသော လုပ်ဆောင်ချက်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံခဲ့ရသည်။

သို့တိုင် ၂၀၂၂ ခုနှစ် မေလ Uvalde နှင့် Buffalo ရှိ ပစ်ခတ်မှုများအပြီးတွင်ပင် ကွန်ဂရက်လွှတ်တော်သည် ကန့်သတ်ထားသော Bipartisan Safer Communities Act ကိုသာ အတည်ပြုနိုင်ခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် ပြီးခဲ့သည့်အပတ်က ကြေကွဲဖွယ်ရာများအပြီးတွင် ကျွန်ုပ်တို့ မည်သည့်အခြေအနေတွင် ရှိနေသနည်း။ တစ်ဖက်တွင် နိုင်ငံသည် လွန်ခဲ့သည့် နှစ် ၅၀ အတွင်း မည်သည့်အချိန်ကထက်မဆို အကြမ်းဖက်မှုရာဇဝတ်မှုများမှ ပိုမိုဘေးကင်းပါသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ အမေရိကန်သည် အခြားမည်သည့်နိုင်ငံနှင့်မဆို နှိုင်းယှဉ်လျှင် အံ့မခန်းဖွယ်၊ ပြင်းထန်သော အစုလိုက်အပြုံလိုက်အကြမ်းဖက်မှုများအတွက် ပိုမိုထိခိုက်လွယ်နေပြီး နိုင်ငံရေးလှုံ့ဆော်မှုဖြင့် အကြမ်းဖက်မှုများ၏ ခြိမ်းခြောက်မှုမှာ အလွန်စိုးရိမ်စရာဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အမေရိကန်လူမျိုးများ မိမိတို့၏ဘေးကင်းလုံခြုံမှုကို မည်သို့မြင်သည်ကို ပုံဖော်ပေးသည့် ဆန့်ကျင်ကွဲလွဲမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဓားပြတိုက်မှု သို့မဟုတ် ခိုးမှုများ ကျဆင်းခြင်းသည် တစ်ကြိမ်တည်းသော ပစ်ခတ်မှု၏ ထိတ်လန့်မှုကို ပျောက်ကွယ်စေမည်မဟုတ်ပါ။

Gun safety PACs များသည် အရှိန်မကျမီ ယခုပင် လုပ်ဆောင်သင့်သည်။ ၎င်းတို့၏တိုးတက်မှုသည် အချက်အလက်နှင့် ဒေါသတစ်ခုတည်းဖြင့် မလုံလောက်ကြောင်း အသိအမှတ်ပြုခြင်းကို ရောင်ပြန်ဟပ်သည်။ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ပေါင်း ၂၅ နှစ်တာကာလ၏ သင်ခန်းစာမှာ အမေရိကန်ရှိ အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများသည် အပြောင်းအလဲကို အလိုအလျောက်မဖြစ်ပေါ်စေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မကြာခဏဆိုသလို ၎င်းတို့သည် နောက်ထပ်အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုတစ်ခုကိုသာ ဦးတည်စေသည်။

နိုင်ငံရှေ့တွင်ရှိသော ရွေးချယ်မှုမှာ ယေဘုယျရာဇဝတ်မှုများ ကျဆင်းနေသော်လည်း ထူးခြားသော သေနတ်အကြမ်းဖက်မှုဝမ်းနည်းဖွယ်ရာက ကျွန်ုပ်တို့၏ အများပြည်သူဘဝကို ပုံဖော်နေသည့် ဤသေစေနိုင်သော သေနတ်အကြမ်းဖက်မှုဆန့်ကျင်ကွဲလွဲမှုတွင် ဆက်လက်ပိတ်မိနေမည်လား၊ သို့မဟုတ် အမေရိကန်လူမျိုးအများစု ယုံကြည်ထားပြီးဖြစ်သည့်အရာကို နောက်ဆုံးတွင် လုပ်ဆောင်မည်လားဟူ၍ဖြစ်သည်။

ထင်မြင်ယူဆချက်နှင့် မူဝါဒကြား ကွာဟချက်ကို ပိတ်ဆို့နိုင်သည်အထိ အစုလိုက်အပြုံလိုက်ပစ်ခတ်မှုများသည် အမေရိကန်၏ ရာဇဝတ်မှုအများဆုံးအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေမည်ဖြစ်သည်။