ရှေးဟောင်းမစင်များက ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘိုးဘေးဘီဘင်များအကြောင်း ဘာတွေကို ဖော်ထုတ်ပြသနေသလဲ

(SeaPRwire) –   တစ်ချိန်က မက္ကဆီကိုနိုင်ငံ၊ Durango မြောက်ဘက်ရှိ ဂူတစ်ခုတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်က မစင်စွန့်ခဲ့သည်။ အမှန်ဆိုရသော် လူအတော်များများ စွန့်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုဖြစ်ရပ်များသည် 725 A.D. ခန့်မှ 920 A.D. ခန့်အထိ အချိန်ကာလတစ်ခုအထိ ဖြန့်ကြက်ခဲ့သည်။ ဂူ၏ ခြောက်သွေ့သော အခြေအနေများကြောင့် ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်များတွင် ရှေးဟောင်းသုတေသနပညာရှင်များက ထိုနေရာကို တူးဖော်ခဲ့ရာ မစင်များသည် ကောင်းမွန်သော အခြေအနေတွင် ရှိနေခဲ့သည်။ ရာသီဥတုဒဏ်ခံ၊ ခြောက်သွေ့ပြီး အမျှင်ဓာတ်များစွာပါဝင်သော ဤဝမ်းနမူနာများသည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်းများစွာက လူများ မည်သည့်အစာအဟာရဖြင့် အသက်ရှင်နေထိုင်ခဲ့ကြကြောင်းနှင့် သူတို့၏ အူလမ်းကြောင်းထဲတွင် ဘာတွေရှိနေသလဲဆိုသည်ကို သိပ္ပံပညာရှင်များအား အဖိုးတန်သော အချက်အလက်များကို ပေးခဲ့သည်။

ဂူမှ တွေ့ရှိရသော အနည်အနှစ်များသည် ယခုအခါ လေ့လာရန် စိတ်ဝင်စားသော ဓာတ်ခွဲခန်းအမျိုးမျိုးသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ 2021 ခုနှစ်တွင် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်သူများ၏ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် —သို့မဟုတ် paleofeces ဟု သိမ်မွေ့စွာသိရှိကြသည့်အတိုင်း— မစင်စွန့်ခဲ့သူများ၏ အူလမ်းကြောင်း မိုက်ခရိုဘိုင်းယွန်း (gut microbiomes) ရှိ အဏုဇီဝပိုးမွှားများကို ဖော်ထုတ်နိုင်မလားဆိုသည်ကို လေ့လာခဲ့သည်။

ယခုအခါ PLoS One တွင် ထုတ်ဝေခဲ့သော လေ့လာမှုအသစ်တစ်ခုတွင် သုတေသီအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့က မစင်နမူနာ ၁၀ ခုမှ ထုတ်ယူထားသော DNA ကို ပြန်လည်လေ့လာခဲ့သည်။ ၎င်းတို့၏ ရလဒ်များသည် ယခင်တွေ့ရှိချက်တစ်ခုကို အများအားဖြင့် အတည်ပြုခဲ့သည်- ဤမစင်များကို စွန့်ခဲ့သူများသည် ကပ်ပါးပိုးမွှားအမျိုးမျိုး၏ ပေါင်းစပ်နေထိုင်ရာ ဖြစ်ခဲ့သည်။

သန်ကောင်များ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ကပ်ပါးပြုခြင်း 

ပုံမှန်အားဖြင့် လေ့လာမှု၏ ဦးဆောင်စာရေးဆရာ Drew Capone လေ့လာသည့် မစင်များသည် ပိုမိုလတ်ဆတ်သည်။ Indiana University မှ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ အဏုဇီဝဗေဒပညာရှင် Capone က သန့်ရှင်းရေးက ကျန်းမာရေးအပေါ် မည်သို့သက်ရောက်သည်ကို လေ့လာသည်။ “ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အလုပ်က ‘မစင်တွေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်လိုရောက်လာလဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မစင်တွေ ဘယ်နေရာတွေမှာ ရှိနေလဲ။ အခြေခံအဆောက်အအုံတွေက မစင်တွေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ရောက်မလာအောင် ဘယ်လိုတားဆီးသလဲ။ ပြီးတော့ မစင်တွေရဲ့ ကလေးကျန်းမာရေးအပေါ် သက်ရောက်မှုတွေက ဘာတွေလဲ’ ဆိုတာကို ကြည့်နေတာပါ” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

Capone နှင့် ၎င်း၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များသည် ရှေးဟောင်းမစင်များပေါ်တွင် ခေတ်သစ်မစင်များရှိ ရောဂါပိုးမွှားများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိရန် နည်းပညာများကို အသုံးပြုရန် စိတ်ဝင်စားခဲ့ကြသည်။ ဤနည်းလမ်းများသည် နမူနာတစ်ခုရှိ DNA ကို စစ်ထုတ်ကာ သန်ကောင်များ၊ ပင်ဝေါမ်းများကဲ့သို့သော ကပ်ပါးပိုးမွှားများ၏ လက္ခဏာများဖြစ်သည့် သီးခြားဗီဇများကို ရှာဖွေသည်။

ထို DNA ကို ထုတ်ယူရန်အတွက် သုတေသီများသည် ဂူမှ paleofeces နမူနာများကို ရယူခဲ့ရသည်။ ၎င်းတို့ ထင်ထားသည်ထက် ပိုမိုခက်ခဲခဲ့သည်- “ ကျွန်တော်တို့က ဒီရှေးဟောင်းမစင်တွေကို အမှုန့်ဖြစ်အောင် ကြိတ်ရတယ်။ အပိုင်းအစတွေကို တကယ်ချိုးထုတ်လို့ မရခဲ့ဘူး” ဟု Capone က ဆိုသည်။ ၎င်းတို့သည် DNA ကိုက်ညီမှုများကို ရှာဖွေရန် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းကို ဆောင်ရွက်ခဲ့ပြီး မစင်ထဲတွင် ရောဂါပိုးမွှားအမျိုးမျိုးရှိနေကြောင်း အကြံပြုသည့် ရလဒ်များကို ရရှိခဲ့သည်။ ယင်းတို့တွင် pinworms (တုတ်ပြေးကပ်ပါးကောင်များ)၊ protozoan parasite giardia နှင့် အမျိုးမျိုးသော ရောဂါဖြစ်စေသော ဘက်တီးရီးယားများ ပါဝင်သည်။

မစင်အများစုတွင် သက်ရှိမျိုးစုံအတွက် အပေါင်းလက္ခဏာ ပြခဲ့သည်။ Capone ၏ အတွေ့အကြုံအရ ရောဂါပိုးမွှားများစွာ တွေ့ရှိရခြင်းသည် သန့်ရှင်းရေး အားနည်းသော နေရာများတွင် မဆန်းပြားလှဘဲ ယင်းကပင် ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက ဤမစင်များကို စွန့်ခဲ့သူများသည် အလားတူ အခြေအနေမျိုးတွင် ရှိနေခဲ့သည်ဟု ၎င်းက သံသယရှိစေခဲ့သည်။

နည်းပညာရွေးချယ်မှု အဘယ်ကြောင့် အရေးကြီးသနည်း

သို့သော်လည်း ရှေးဟောင်း DNA နှင့် အလုပ်လုပ်သော ဓာတ်ခွဲခန်းအများစုသည် ဤလုပ်ထုံးလုပ်နည်းများကို ယခုအခါ အဘယ်ကြောင့် အသုံးမပြုတော့သည်ကို Kirsten Bos နှင့် Alexander Hubener တို့နှစ်ဦးက ပြောကြားခဲ့သည်။ ၎င်းတို့နှစ်ဦးစလုံးသည် Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology ရှိ ရှေးဟောင်း DNA အထူးကုများဖြစ်သည်။ DNA သည် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ပြိုကွဲ၊ ပျက်စီးပြီး အပိုင်းပိုင်းပြတ်သွားတတ်သည်။ PLoS ONE စာတမ်းတွင် အသုံးပြုခဲ့သည့် ပို၍ဟောင်းသောနည်းပညာသည် ၊ ဆိုလိုသည်မှာ တွေ့ရသည်မှာ ရှေးဟောင်း DNA အစစ်အမှန်ဖြစ်ပြီး မတော်တဆ ရောယှက်ဝင်ရောက်လာသော ခေတ်သစ် DNA မဟုတ်ကြောင်း သေချာရန် ခက်ခဲသည်။ ရှေးဟောင်း DNA တွင် အထူးပြုထားသော ဓာတ်ခွဲခန်းများသည် ညစ်ညမ်းမှုများကို လျှော့ချရန်အတွက် အဆင့်မြင့် သန့်ရှင်းခန်းများ ရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ထိုသို့ ပျက်စီးလွယ်သော ပစ္စည်းအတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ထားသော next-generation sequencing နည်းပညာကိုလည်း အသုံးပြုကြသည်။

ထို့အပြင် ဓာတ်ခွဲခန်းအများစုသည် DNA အပိုင်းအစများ၏ အစွန်းများကို စစ်ဆေးလေ့ရှိပြီး ၎င်းတို့သည် အမှန်တကယ် ရှေးဟောင်းဖြစ်ကြောင်း အတည်ပြုရန်အတွက် ထူးခြားသော ပျက်စီးမှုများ ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည်။ PLoS ONE စာတမ်းရှိ နည်းပညာဖြင့် “ ရှေးဟောင်း DNA တွင် ဖြစ်ပေါ်သည့် ဤဓာတုဗေဒဆိုင်ရာ ပြောင်းလဲမှုများ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ခြင်း ရှိမရှိကို လွယ်လွယ်ကူကူ ပြောနိုင်မည်မဟုတ်ပါ” ဟု Bos က ဆိုသည်။

Capone က စမ်းသပ်ထားသော သက်ရှိအများစုသည် လူ့အူလမ်းကြောင်းပြင်ပတွင် ကြာရှည်စွာ ရှင်သန်နိုင်ခြင်း မရှိသောကြောင့် မစင်၏ ခရီးစဉ်များတွင် ကောက်ယူမိသော ခေတ်သစ် DNA ကြောင့် မှားယွင်းစွာ အပေါင်းလက္ခဏာပြနိုင်သည့် အန္တရာယ်မှာ အတော်လေး နည်းပါးနိုင်သည်ဟု ငြင်းခုန်သည်။ ထို့အပြင် အထူးပြု ရှေးဟောင်း DNA ဓာတ်ခွဲခန်း လုပ်ငန်းသည် ကုန်ကျစရိတ်များနိုင်ပြီး ဤပို၍ဟောင်းသော နည်းပညာသည် ပိုမိုလွယ်ကူစွာ ရယူအသုံးပြုနိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။

ဂူမှ မစင်နမူနာများကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခဲ့သည့် 2021 ခုနှစ် စာတမ်းနောက်ကွယ်မှ အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးဖြစ်သော Hubener က ဘက်တီးရီးယားများနှင့် ကိုက်ညီမှုများကို ၎င်းက သံသယရှိကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ ဤနည်းပညာဖြင့် ရှေးဟောင်းနမူနာများတွင် ၎င်းတို့ကို ဖော်ထုတ်ရန် အထူးခက်ခဲနိုင်သည်။ သို့သော် ၎င်း၏အဖွဲ့ တွေ့ရှိခဲ့သည့်အရာများနှင့် ကပ်ပါးကောင်များ၏ ဇီဝဗေဒအကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့သိထားသည့်အရာများကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပါက သန်ကောင်များကဲ့သို့သော ပိုကြီးသည့် ကပ်ပါးကောင်များဆိုင်ရာ တွေ့ရှိချက်များသည် အတော်လေး ပိုမိုခိုင်မာသော အခြေခံပေါ်တွင် ရှိနေသည်ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။ “ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ယုံကြည်နိုင်စရာပါ” ဟု Hubener က ပြောသည်။

အထူးစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်မှာ ဟောင်းသောနည်းပညာများနှင့် အသစ်သောနည်းပညာများ နှစ်ခုလုံးကို တူညီသောနမူနာများပေါ်တွင် အသုံးပြုခြင်းဖြစ်သည်ဟု Bos က ပြောသည်။ ယင်းက ပို၍ဟောင်းသောနည်းပညာများသည် ပိုမိုတင်းကြပ်သော အသစ်စက်စက် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများနှင့်အတူ တွေ့ရှိရသည့်အရာများကို စိတ်ချယုံကြည်စွာ တွေ့ရှိနိုင်ကြောင်း ရှင်းလင်းစေမည်ဖြစ်သည်။

“ဒါက ရှေ့ဆက်ဖို့ တကယ်ကောင်းတဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်မှာပါ” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။