ကာကွယ်ဆေးအပေါ် လူအများရဲ့ သဘောထားဟာ ယခုအခါ နိုင်ငံရေးအရ ဖြစ်လာပါပြီ

(SeaPRwire) –   မကြာသေးမီက ကာကွယ်ဆေးများကို ပါတီနှစ်ရပ်စလုံးက ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ထောက်ခံခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း COVID-19 ကပ်ရောဂါနှင့် ၎င်းတို့၏ ဘေးကင်းရေးနှင့် လိုအပ်မှုကို ပိုမိုမေးခွန်းထုတ်လာသည့် နိုင်ငံရေးမူဝါဒများကြောင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် ကာကွယ်ဆေးများသည် ကွဲပြားမှုဖြစ်စေသည့် ပြဿနာတစ်ရပ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

Pew Research Center မှ ပြုလုပ်ခဲ့သည့် စစ်တမ်းအသစ်တစ်ခုသည် ကာကွယ်ဆေးများနှင့်ပတ်သက်၍ လက်ရှိဖြစ်ပွားနေသော အငြင်းပွားမှုများတွင် အကြီးမားဆုံးပြဿနာအချို့ကို မီးမောင်းထိုးပြထားပြီး လူများ ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သို့စဉ်းစားပုံ၊ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပုံအပေါ် နိုင်ငံရေးက ကြီးမားသော လွှမ်းမိုးမှု ဆက်လက်ရှိနေကြောင်း ပြသနေပါသည်။

စစ်တမ်းတွင် လူပေါင်း ၅,၀၀၀ ကျော်ကို ကာကွယ်ဆေးများနှင့်ပတ်သက်၍ မေးခွန်းများစွာ မေးမြန်းခဲ့သည်။ ၎င်းတို့တွင် နောက်ဆုံးပေါ် COVID-19 ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် စီစဉ်ထားခြင်းရှိမရှိနှင့် ကလေးကာကွယ်ဆေးများ မည်မျှဘေးကင်းထိရောက်သည်ဟု ၎င်းတို့ယူဆခြင်းရှိမရှိတို့ ပါဝင်သည်။ ဤနှစ်သည် ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းအတွက် ရှုပ်ထွေးသောနှစ်တစ်နှစ် ဖြစ်ခဲ့သည်။ Centers for Disease Control and Prevention (CDC) သည် COVID-19 ကာကွယ်ဆေးအတွက် အကြံပြုချက်များကို တစ်နှစ်တစ်ကြိမ်ထိုးနှံခြင်း (တုပ်ကွေးကာကွယ်ဆေးကဲ့သို့) မှ ကျန်းမာသော အမေရိကန်အများစုအတွက် အကြံပြုခြင်းမပြုတော့သည့်အထိ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ အဆိုပါအဖွဲ့အစည်းသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့် ကိုယ်ခံအားစနစ် အားနည်းသူများကို နှစ်စဉ် ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် ဆက်လက်အကြံပေးထားသည်။

သို့သော်လည်း အမေရိကန်နိုင်ငံသား ၄၄% သည် COVID-19 လမ်းညွှန်ချက်များတွင် CDC ၏ ပြောင်းလဲမှုကို မသိရှိကြကြောင်း စစ်တမ်းက ဖော်ပြခဲ့သည်။ အဆိုပါပြောင်းလဲမှုကို သိရှိသူများအနက် ၆၃% က အကြံပြုချက်အသစ်များသည် နောက်ဆုံးပေါ်ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် ၎င်းတို့၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကို သြဇာသက်ရောက်မှုမရှိကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ အမေရိကန်အများစု—၅၉%—သည် နောက်ဆုံးပေါ် COVID-19 ကာကွယ်ဆေးကို မထိုးချင်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ ထိုရာခိုင်နှုန်းသည် ယခင်နှစ်နှင့် အတူတူနီးပါးဖြစ်ပြီး ပြောင်းလဲနေသော မူဝါဒများသည် ပြည်သူလူထုကြားတွင် သြဇာသက်ရောက်မှု သိပ်မရှိကြောင်း နောက်ထပ်ပြသချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ “ကာကွယ်ဆေးအကြံပြုချက်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာတွေ အောင်မြင်မှုမရလဲဆိုတာကို လက်တွေ့ဆန်ဆန် ပြန်ကြည့်ရတာပါ” ဟု Pew မှ သိပ္ပံနှင့်လူ့အဖွဲ့အစည်းဆိုင်ရာ သုတေသနဒါရိုက်တာ Eileen Yam က ပြောကြားခဲ့သည်။

နောက်ဆုံးပေါ် COVID-19 ကာကွယ်ဆေးထိုးရန် အစီအစဉ်မရှိသူများကြားတွင် ပြင်းထန်သော နိုင်ငံရေးကွဲပြားမှု ရှိနေသည်။ မိမိကိုယ်ကို ရီပတ်ဘလစ်ကန်များ သို့မဟုတ် ရီပတ်ဘလစ်ကန်ဘက်သို့ သဘောထားနီးသူများဟု ဖော်ထုတ်သူများအနက် ၈၃% ခန့်သည် ကာကွယ်ဆေးမထိုးလိုကြောင်း ပြောကြားခဲ့ပြီး ဒီမိုကရက်များ၏ ၄၄% နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက သိသာစွာ ကွာခြားနေပါသည်။

နိုင်ငံရေးပါတီအပေါ်မူတည်၍ ကာကွယ်ဆေးအပေါ် သဘောထားကွာခြားမှုသည် ယခင်ကထက် ပိုမိုသိသာလာကြောင်း Yam က ပြောကြားခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ကပ်ရောဂါကာလအတွင်း စတင်ခဲ့ပြီး ပိုမိုခိုင်မာလာနေသော လမ်းကြောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ “ဒီလို အမြဲတမ်းမဟုတ်ခဲ့ပါဘူး” ဟု သူမက ဆိုသည်။ အထူးသဖြင့် ကလေးကာကွယ်ဆေးများဆိုလျှင် ပါတီနှစ်ရပ်စလုံးမှ လူအများစုက သမိုင်းကြောင်းအရ ထောက်ခံခဲ့ကြသည်။ “ကပ်ရောဂါကတည်းက ရီပတ်ဘလစ်ကန်တွေကြားမှာ ကာကွယ်ဆေးအားလုံးကို ထောက်ခံမှုက သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားတာကို တွေ့ရပါတယ်” ဟု သူမက ဆိုသည်။ ၎င်းသည် COVID ကာကွယ်ဆေးအတွက်သာမက ပုံမှန်ကလေးကာကွယ်ဆေးများအတွက်ပါ ဖြစ်သည်။

ကွဲပြားမှုဖြစ်ရသည့် အဓိကအကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ပုံမှန်ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုများ—အထူးသဖြင့် ကျောင်းတက်ရန်အတွက် ကလေးကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုများ—အတွက် မဖြစ်မနေသတ်မှတ်ချက်များနှင့် ဆက်စပ်နေနိုင်သည်။ ရီပတ်ဘလစ်ကန်များပင်လျှင် ကာကွယ်ဆေး၏ ဘေးကင်းရေးနှင့် ထိရောက်မှုကို ထောက်ခံကြသော်လည်း (ဥပမာအားဖြင့် ရီပတ်ဘလစ်ကန် ၇၈% နှင့် ဒီမိုကရက် ၉၂% က ဝက်သက်၊ ပါးချိတ်ရောင်၊ ဂျိုက်သိုး (MMR) ကာကွယ်ဆေး၏ ကာကွယ်မှုအကျိုးကျေးဇူးများသည် ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းနှင့် ဆက်စပ်နေသော မည်သည့်အန္တရာယ်များထက်မဆို ပိုမိုသာလွန်သည်ဟု ပြောကြားကြသော်လည်း) ကျောင်းကာကွယ်ဆေးမဖြစ်မနေသတ်မှတ်ချက်များကို ထောက်ခံမှုမှာ သိသိသာသာ ကျဆင်းသွားခဲ့သည်။ ရီပတ်ဘလစ်ကန်များအနက် ၅၂% သာ MMR အတွက် ကျောင်း၏ လိုအပ်ချက်များကို ထောက်ခံခဲ့ပြီး ၂၀၁၉ ခုနှစ်တွင် ၇၉% ရှိခဲ့သည်။

ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သူက ဆုံးဖြတ်ချက်ချသင့်သည်ဆိုသော အမြင်ကွဲလွဲမှုများ ဒီမိုကရက်များနှင့် ရီပတ်ဘလစ်ကန်များတွင် ရှိနေသည်။ ဒီမိုကရက်များသည် ဆေးပညာရှင်များက အကြံပြုချက်များတွင် အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်စေလိုကြပြီး ရီပတ်ဘလစ်ကန်များကမူ မိဘများက ပိုမိုကြီးမားသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သင့်သည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ ၎င်းသည် ရီပတ်ဘလစ်ကန်များက ကာကွယ်ဆေးများသည် တစ်ဦးချင်းကိုသာမက လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကိုပါ ကာကွယ်ပေးသည်ဟု သဘောတူညီကြသော်လည်း ဖက်ဒရယ်အစိုးရဖြစ်စေ၊ ကျောင်းများဖြစ်စေ မည်သည့်အဖွဲ့အစည်းကမျှ မဖြစ်မနေသတ်မှတ်သင့်သည်ဟု မခံစားရခြင်းတွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ “ဘယ်သူ ဆုံးဖြတ်ရမှာလဲဆိုတဲ့ ကိစ္စပဲ” ဟု Yam က ပြောကြားခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် တွေ့ရှိချက်များသည် ကာကွယ်ဆေးအပေါ် အမြင်ကွဲပြားသူများကြားတွင် တူညီသော နားလည်မှုရရှိရန် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော နည်းလမ်းများကို ညွှန်ပြနေသည်။

“လူတွေရဲ့ ကာကွယ်ဆေးဆိုင်ရာ အစီအမံတွေအပေါ် ယုံကြည်မှုမှာ ကွာခြားမှုတွေရှိနိုင်တဲ့ အခြေခံအကြောင်းအရင်းတွေကို ကျွန်တော်တို့ လေ့လာဖို့လိုပါတယ်” ဟု Yam က ပြောကြားခဲ့သည်။ “နိုင်ငံရဲ့ ကွဲပြားတဲ့ဒေသတွေမှာ ဘယ်မူဝါဒဆိုင်ရာ အစီအမံတွေက ထိရောက်မှုရှိပြီး ဘယ်ဟာတွေက မရှိဘူးဆိုတာကို သတိထားနေဖို့က မူဝါဒချမှတ်သူတွေနဲ့ ကျန်းမာရေးဆက်သွယ်ရေးသမားတွေ နှစ်ဦးစလုံး ကာကွယ်ဆေးတွေအကြောင်း ပြောဆိုဆွေးနွေးတဲ့အခါ အမြဲတမ်း စိတ်ထဲမှတ်ထားရမယ့်အရာပါ” ဟု သူမက ဆိုသည်။