ဂျပန်နှင့်တရုတ်တို့အကြား တင်းမာမှုမြင့်တက်လာခြင်း၏ အန္တရာယ်

(SeaPRwire) –   မကြာသေးမီက ထုတ်ပြန်ခဲ့သည့် သံတမန်ဆက်ဆံရေးတွင် စာနာမှု၏ အခန်းကဏ္ဍနှင့် ပတ်သက်၍ ပညာရှင် ကလဲယား ယော့ခ်သည် မည်မျှပင် ပြိုင်ဘက်ဟောင်းများ ဖြစ်နေပါစေ၊ ထိုသူတို့၏ အမြင်ဖြင့် ကမ္ဘာကြီးကို အနည်းဆုံး တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမျှ ကြည့်ရှုရန် အရေးကြီးကြောင်း ခုခံကာကွယ် ပြောဆိုခဲ့သည်။ ယင်းနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက် အခြေအနေက လွှမ်းမိုးနေပုံရသည်။

ဂျပန်ပါလီမန် (Diet) တွင် ပြောကြားရာ၌ ဂျပန်ဝန်ကြီးချုပ် ဆာနေး တာခိုင်ချီက ထိုင်ဝမ်တွင် အရေးပေါ်အခြေအနေတစ်ရပ် ဖြစ်ပွားပြီး စစ်သင်္ဘောများနှင့် အင်အားသုံးမှုများ ပါဝင်လာပါက မည်သို့ပင် ကြည့်စေကာမူ ၎င်းသည် ဂျပန်၏ ရှင်သန်မှုကို ခြိမ်းခြောက်သည့် အခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်သည်” ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေမျိုးတွင် “အဆိုးဆုံး အခြေအနေ” ကိုသာ ယူဆနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း သူမက ထပ်လောင်းပြောဆိုခဲ့သည်။ တာခိုင်ချီသည် တောင်ကိုရီးယားတွင် ရှီကျင့်ဖျင်နှင့် တွေ့ဆုံပြီး ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် ယင်းမှတ်ချက်များ ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပြီး သူမ၏ ပြောကြားချက်များသည် ဘေဂျင်းထံမှ ချက်ချင်းလက်ငင်း ပြစ်တင်ရှုတ်ချမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ အိုဆာကာရှိ တရုတ်ကောင်စစ်ဝန်ချုပ် ရွှယ်ကျန့်က “ကျွန်တော်တို့ကို မဆိုင်းမတွ တိုက်ခိုက်ဖို့ ကြိုးပမ်းနေတဲ့ ဒီညစ်ပတ်တဲ့ လည်ပင်းကို ဖြတ်ပစ်ရုံကလွဲလို့ တခြားရွေးချယ်စရာ မရှိပါဘူး။ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား” ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဝမ်ယိ ထံမှလည်း ပြင်းထန်သော တုံ့ပြန်မှုတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

နိုင်ငံနှစ်ခုမှာ ရှုပ်ထွေးတဲ့သမိုင်းကြောင်း ရှိပါတယ်။ ဂျပန်အင်ပါယာသည် နောက်ပိုင်းတွင် လူသန်းပေါင်းများစွာ သေဆုံးခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထိုပဋိပက္ခသည် မှတ်ဉာဏ်ထဲက လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သော်လည်း တရုတ်ပြည်သားများက မည်သည့်အခါမျှ မမေ့နိုင်ကြဘဲ၊ ဂျပန်တို့ကမူ ဘေဂျင်း၏အမြင်အရ မကြာခဏဆိုသလို မေ့လျော့နေတတ်သည်ဖြစ်ရာ ယင်းမှာ နိုင်ငံနှစ်ခု၏ ဆက်ဆံရေးကို ခြောက်လှန့်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် အကြီးအကျယ် စီးပွားရေး ဆက်ဆံမှုကြီးတစ်ခု ရှိနေသော်လည်း မကျေနပ်ချက်၊ စိတ်တိုလွယ်မှုနှင့် မယုံသင်္ကာမှုများက မျက်နှာပြင်အောက်တွင် ကိန်းအောင်းနေဆဲဖြစ်သည်။ ၂၀၂၄ ခုနှစ် တစ်ခုတည်းမှာပင် နှစ်ဖက်ကုန်သွယ်မှုသည် အမေရိကန်ပြီးနောက် ဂျပန်၏ ဒုတိယအကြီးဆုံး ပို့ကုန်ဈေးကွက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။

တရုတ်-ဂျပန် ဆက်ဆံရေးကို မငြိမ်မသက်ဖြစ်စေရန် အနည်းငယ်မျှသာ လိုအပ်ပါသည်။ ၂၀၀၄ ခုနှစ်တွင် ဘေဂျင်းမြို့၌ ကျင်းပသည့် အာရှဖလား ဗိုလ်လုပွဲတွင် ဂျပန်ဘောလုံးအသင်းက တရုတ်အသင်းကို အနိုင်ရရှိခဲ့မှုကလည်း အခြေအနေကို ဖြစ်စေခဲ့သည်။ နှစ်အနည်းငယ်အကြာ ၂၀၁၀ ပြည့်နှစ်တွင် အငြင်းပွားရေပိုင်နက်တွင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည့် ကိစ္စက ဂျပန်လုပ်ငန်းများ အကြီးအကျယ် မှီခိုနေရသော အရာတစ်ခုကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ ဝန်ကြီးချုပ် ဂျူနီချီရို ကိုင်ဇူမီနှင့် နောက်ပိုင်းတွင် ရှင်ဇို အာဘေးတို့ ကိုယ်တိုင် ဘေဂျင်းက စိတ်ပျက်အားငယ်မှုနှင့် စော်ကားခံရမှုတို့ကို ဖော်ပြခဲ့သည်။ ရှီသည် သွားရောက်ခဲ့သော်လည်း တိုကျိုသို့ လေယာဉ်ဖြင့် တိုတောင်းသော ခရီးကိုပင် ယနေ့အထိ မပြုလုပ်သေးပေ။

ဤသည်မှာ လွယ်ကူသော ဆက်ဆံရေးမျိုး မဟုတ်ခဲ့ပါ၊ နောင်တွင်လည်း မဖြစ်နိုင်ပါ။ 

ဂျပန်သည် စစ်ပြီးခေတ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတွင် ငြိမ်းချမ်းရေးဝါဒကို ကျင့်သုံးရန် ကတိပြုထားသော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကာကွယ်ရေးတပ်ဖွဲ့များ ရှိပါသည်။ အဓိက လုံခြုံရေးမဟာမိတ်ဖြစ်သည့် အမေရိကန်တွင် ကြိုတင်ခန့်မှန်းမရသော အခြေအနေများနှင့် မရေရာမှုများ (စစ်တပ်များကို အိုကီနာဝါတွင် လက်ခံထားဆဲဖြစ်သည့် မိတ်ဖက်) က ကမ္ဘာ့နေရာအများအပြားတွင် ပုံမှန်ဖြစ်လာသည့် တစ်ဖက်သတ်နှင့် ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကိုသာ ရှေ့ရှုသည့် သဘောထားကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ ယခုအခါ ဂျပန်သည် မိမိကိုယ်ကို မည်သို့ ရပ်တည်ရမည်ကို စဉ်းစားရန် လိုအပ်နေပြီဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် တာခိုင်ချီ၏ မှတ်ချက်များသည် ယင်းအခြေအနေ၏ ပုံရိပ်တစ်ခုသာဖြစ်ပြီး ဂျပန်၏ ငြိမ်းချမ်းရေးဝါဒသည် ယခင်ကထက် ပိုမိုပြောင်းလဲနေပြီဖြစ်ကြောင်း ပြသနေသည်။

၁၉၄၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းသည်မှာ ဂျပန်နှင့်တရုတ်တို့သည် စကားလုံးစစ်ပွဲများစွာ ဆင်နွှဲခဲ့ကြသော်လည်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုနှင့် မည်သည့်အခါမျှ နီးစပ်ခဲ့ခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် ဂျပန်၏ ဝန်ကြီးချုပ်အသစ်ကို တရုတ်အပေါ် ပိုမိုပြင်းထန်သော ပြောဆိုမှုများနှင့် ရပ်တည်ချက်များအတွက် အားပေးချင်ကြသော်လည်း ဤအခြေအနေများ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်လာပါက ဖြစ်ပေါ်လာမည့် အကျိုးဆက်များကို သတိပြုသင့်ပါသည်။ တရုတ်နိုင်ငံရှိ အလယ်အလတ်သမားများပင် ၎င်းတို့၏ သမိုင်းဝင်ရန်သူများနှင့် ပတ်သက်လာလျှင် အပြင်းအထန် ရပ်တည်ချက်များကို ချမှတ်တတ်ကြသည်။ တရုတ်ခရီးသွားများသည် ၎င်းတို့၏ ခေတ်သစ်သမိုင်းကို မလေးစားခံရဟု ခံစားရပြီး ဂျပန်က ထပ်မံ၍ အလွန်အမင်း ရန်လိုလာပြီဟု မြင်လာပါက၊ ပြင်းထန်သော အမျိုးသားရေးဝါဒီ သဘောထားများ အလွန်လျင်မြန်စွာ ပေါ်ပေါက်လာနိုင်ပါသည်။

ထိုင်ဝမ်ပြဿနာနှင့်ပတ်သက်၍ တရုတ်ကို ထောင့်ကျဉ်းထဲသို့ တွန်းပို့လိုက်ပါက အေးတိအေးစက်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားဖြင့် လုပ်ဆောင်နိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်း လူတိုင်း သတိရရန် လိုအပ်သည်။ ယင်းမှာ လာမည့် တစ်နှစ်နှစ်နှစ်အတွင်း ကျူးကျော်ရန် ခိုင်မာသော စိတ်ဆန္ဒရှိသည်ဟု ဆိုလိုခြင်း မဟုတ်ပါ။ သို့သော် တင်းမာမှုနှင့် အန္တရာယ်များ တိုးလာနေသည့် ခေတ်ကာလတွင် ရောက်ရှိနေပြီဟု ဆိုလိုသည်။ တာခိုင်ချီ ပြောသကဲ့သို့ “အဆိုးဆုံး အခြေအနေ” သို့ ရောက်ရှိသွားပါက ကမ္ဘာသစ်တစ်ခုကို ဖန်တီးမည်ဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့ လက်ရှိနေထိုင်နေသော ကမ္ဘာကြီးကို ပြင်းထန်ပြီး အံ့မခန်းဖွယ် နည်းလမ်းများဖြင့် ဖျက်ဆီးပစ်လိမ့်မည်။ ၎င်းသည် အပြစ်အနာအဆာများ ရှိနေသော်လည်း အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နိုင်ငံတကာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်သော ကမ္ဘာတစ်ခုဖြစ်သည်။

တရုတ်နှင့် ဂျပန်ပြည်တွင်း ပြည်ပရှိ နောက်ဆုံးအကြိမ် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှုကို မျှော်လင့်နေကြသော စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ပြင်းထန်သူများ (hawks) အနေဖြင့် ကြီးမြတ်သော ပရပ်ရှား စစ်သဘောတရားပညာရှင် ကားလ် ဗွန် ကလော့ဇ်ဝစ်ဇ်၏ ပညာရှိအကြံပြုချက်ကို သတိရရန် လိုအပ်သည်။ သူက ပဋိပက္ခ၏ အဓိကရှုထောင့်တစ်ခုမှာ ဖြစ်ရပ်များ လျင်မြန်စွာ ဖြစ်ပေါ်လာပုံ၊ နှင့် အရာရာတိုင်းကို ကံကြမ္မာပေါ်သာ ပုံအပ်ရပုံဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။ တရုတ်နှင့် ထိုင်ဝမ်တို့အကြား စစ်ပွဲသည် ဒေသတွင်း ပဋိပက္ခမှ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ပဋိပက္ခအဖြစ်သို့ အလွန်လွယ်ကူစွာ တိုးချဲ့သွားနိုင်ပြီး ဂျပန်သာမက အမေရိကန်နှင့် အခြားသူအားလုံးကိုပါ ပါဝင်ပတ်သက်စေလိမ့်မည်။ ၎င်းသည် အလွန်ကြီးမားသော ပေးဆပ်မှု ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

အမေရိကန်သမ္မတ ဒေါ်နယ်လ် ထရန့်မ်သည် အခြေအနေ၏ ပြင်းထန်မှုကို နားလည်ပုံရပြီး ယခုသီတင်းပတ်တွင် တာခိုင်ချီအား နောက်ထပ်တင်းမာမှုများ ရှောင်ရှားရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။

ဂျပန်နှင့် တရုတ်တို့သည် လွန်ခဲ့သော ဆယ်စုနှစ်ခုနစ်ခုနီးပါးကာလတစ်လျှောက် ထိန်းသိမ်းထားခဲ့သော မတည်ငြိမ်သည့်၊ လက်တွေ့ကျသည့် ဆက်ဆံရေးသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး “အဆိုးဆုံး အခြေအနေ” မဖြစ်ပေါ်လာစေရန် တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ဆောင်ခြင်းက လူတိုင်းအတွက် ပိုမိုကောင်းမွန်ပါသည်။